12 sierpnia 2025

PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 31, 1-8)

Mojżesz odezwał się tymi słowami do Izraela: «Dziś mam już sto dwadzieścia lat. Nie mogę swobodnie chodzić. Pan mi powiedział: „Nie przejdziesz tego Jordanu”. Sam Pan, Bóg twój, przejdzie przed tobą; On wytępi te narody przed tobą, tak iż ty osiedlisz się w ich miejsce. A Jozue pójdzie przed tobą, jak mówił Pan. Pan postąpi z nimi, jak postąpił z Sichonem i Ogiem, królami Amorytów, i z ich krajami, które zniszczył. Wyda ich Pan tobie na łup, a ty uczynisz im według wszystkich poleceń, jakie ci dałem. Bądź mężny i mocny, nie lękaj się, nie bój się ich, gdyż Pan, Bóg twój, idzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci». Potem Mojżesz zawołał Jozuego i rzekł mu na oczach całego Izraela: «Bądź mężny i mocny, bo ty wkroczysz z tym narodem do ziemi, którą Pan poprzysiągł dać ich przodkom, i wprowadzisz ich w jej posiadanie. Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!»

PSALM RESPONSORYJNY (Pwt 32, 3-4a. 7. 8. 9 i 12)

Refren: Oto lud Boży jest własnością Pana.

Oto będę głosić imię Pana;

uznajcie wielkość naszego Boga!

On jest Opoką,

a Jego dzieło doskonałe.

Refren: Oto lud Boży jest własnością Pana.

Wspomnij na dni, które przeminęły,

rozważ lata poprzednich pokoleń.

Zapytaj swego ojca, by cię pouczył,

i twoich starców, niech ci opowiedzą.

Refren: Oto lud Boży jest własnością Pana.

Jak to Najwyższy obdarzał dziedzictwem narody

i rozdzielał synów człowieczych.

Wtedy wytyczył granice dla ludów

według liczby synów Boga sprawiedliwego.

Refren: Oto lud Boży jest własnością Pana.

Bo Jego lud jest własnością Pana,

Jakub Jego wyłącznym dziedzictwem.

Tak Pan go prowadził,

a nie było z nim obcego boga.

Refren: Oto lud Boży jest własnością Pana.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 29ab)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mt 18, 1-5. 10. 12-14)

Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje. Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie. Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».