1 lutego 2024

PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 2, 1-4. 10-12)

Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: «Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela». Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

PSALM RESPONSORYJNY (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)

Refren: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim.

Bądź błogosławiony po wszystkie wieki,

Panie, Boże ojca naszego, Izraela,

Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała,

bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.

Refren: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim.

Władza królewska należy do Ciebie, i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.

Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.

Ty panujesz nad wszystkim, w Twojej ręce spoczywa moc i siła,

Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

Refren: Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 1, 15)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mk 6, 7-13)

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien». I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich». Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.