PIERWSZE CZYTANIE (Ap
11, 4-12)
Mnie, Janowi, powiedziano: «Oto dwaj moi Świadkowie; oni są
dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, co stoją przed Panem ziemi. A
jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów.
Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić, w ten sposób musi zginąć. Mają oni
władzę zamknąć niebo, by deszcz nie zraszał dni ich prorokowania, i mają władzę
nad wodami, by w krew je przemienić, i wszelką plagą uderzyć w ziemię, ilekroć
zechcą.
A gdy dopełnią swojego świadectwa, Bestia, która wychodzi z Czeluści, wyda im wojnę, zwycięży ich i zabije. A zwłoki ich leżeć będą na placu wielkiego miasta, które duchowo zwie się: Sodoma i Egipt, gdzie także ukrzyżowano ich Pana. I wielu spośród ludów, szczepów, języków i narodów przez trzy i pół dnia ogląda ich zwłoki; a zwłok ich nie zezwalają złożyć do grobu. Z ich powodu mieszkańcy ziemi cieszą się i radują; i dary sobie nawzajem będą przesyłali, bo ci dwaj prorocy mieszkańcom ziemi zadali katusze. A po trzech i pół dnia duch życia z Boga w nich wstąpił, i stanęli na nogi. A wielki strach padł na tych, co ich oglądali. Posłyszeli oni donośny głos z nieba do nich mówiący: „Wstąpcie tutaj!” I w obłoku wstąpili do nieba, a ich wrogowie zobaczyli ich».
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 144 (143), 1b-2. 9-10)
Refren: Błogosławiony
Pan, Opoka moja.
Błogosławiony Pan, Opoka moja,
On moje ręce zaprawia do walki, moje palce do bitwy.
On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą,
moją tarczą i schronieniem, On, który mi poddaje ludy.
Refren: Błogosławiony
Pan, Opoka moja.
Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową,
grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
Ty królom dajesz zwycięstwo,
Ty wyzwoliłeś Dawida, swego sługę.
Refren: Błogosławiony
Pan, Opoka moja.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Por. 2 Tm 1, 10b)
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył, a na życie
rzucił światło przez Ewangelię.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 20,
27-40)
Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że
nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak
nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny,
niech jego brat pojmie ją za żonę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż
było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę i zmarł bezdzietnie. Pojął ją drugi, a
potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta
kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu
bowiem mieli ją za żonę». Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się
i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie
przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż
wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi
Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i
Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa „Bogiem
Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz
żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją». Na to rzekli niektórzy z uczonych w
Piśmie: «Nauczycielu, dobrze powiedziałeś». I już o nic nie śmieli Go pytać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz