WTOREK IV TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 11, 19-26)
Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jeruzalem. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego, i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę wiernych dla Pana. Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 87, 1b-3. 4-5.
6-7)
Refren: Wszystkie narody,
wysławiajcie Pana.
Gród Jego wznosi
się na świętych górach,
umiłował Pan
bramy Syjonu
bardziej niż
wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe
rzeczy głoszą o tobie, miasto Boże.
Refren: Wszystkie narody,
wysławiajcie Pana.
Wymienię
Egipt i Babilon wśród tych, którzy mnie znają.
Oto
Filistea, Tyr i Etiopia, nawet taki kraj tam się narodził.
O Syjonie
powiedzą: «Każdy człowiek urodził się na nim,
a Najwyższy
sam go umacnia».
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie
Pana.
Pan zapisuje
w księdze ludów:
«Oni się tam
narodzili».
I tańcząc,
śpiewać będą:
«Wszystkie
moje źródła są w tobie».
Refren: Wszystkie narody,
wysławiajcie Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Moje owce
słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (J 10, 22-30)
Obchodzono w
Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus
przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do
Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem,
powiedz nam otwarcie!». Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie
wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy
nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mojego głosu,
a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i
nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od
wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno
jesteśmy».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz