PIERWSZE CZYTANIE (Dz 6, 1-7)
Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa». Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, oraz Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy, modląc się, nałożyli na nich ręce. A słowo Boże szerzyło się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33 (32), 1-2.
4-5. 18-19)
Refren: Okaż swą łaskę ufającym
Tobie.
Sprawiedliwi,
radośnie wołajcie na cześć Pana,
prawym
przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana
na cytrze,
grajcie Mu na
harfie o dziesięciu strunach.
Refren: Okaż swą łaskę ufającym
Tobie.
Bo słowo
Pana jest prawe,
a każde Jego
dzieło godne zaufania.
On miłuje
prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest
pełna Jego łaski.
Refren: Okaż swą łaskę ufającym
Tobie.
Oczy Pana
zwrócone na bogobojnych,
na tych,
którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił
ich życie od śmierci
i żywił ich
w czasie głodu.
Refren: Okaż swą łaskę ufającym
Tobie.
DRUGIE CZYTANIE (1 P 2, 4-9)
Najmilsi: Przybliżając
się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale
u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście
budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania
duchowych ofiar, miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w
Piśmie: «Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy
w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony». Wam zatem, którzy wierzycie,
cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili
budowniczowie, stał się głowicą węgła – i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia
się. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. Wy zaś
jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem
Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który
was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 6)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Ja jestem
drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze
Mnie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (J 14, 1-12)
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w
Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie
było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę
i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i
wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę». Odezwał się do Niego
Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» Odpowiedział
mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca
inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego
Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście». Rzekł do Niego Filip: «Panie,
pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo
jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca.
Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu,
a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To
Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja
jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu
na same dzieła! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie
także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych
uczyni, bo Ja idę do Ojca».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz