WSPOMNIENIE ŚW. ATANAZEGO, BISKUPA I DOKTORA
KOŚCIOŁA
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 15, 7-21)
W Jerozolimie, po długiej wymianie
zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych: «Wiecie, bracia, że Bóg już
dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa
Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając
im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a
nimi, oczyszczając ich serca przez wiarę. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie
na próbę, nakładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami
nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę
Pana Jezusa tak samo jak oni». Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania
Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród
pogan. A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie,
bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie Lud spośród pogan.
Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano: „Potem powrócę i odbuduję
przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę
go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane
jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki”. Dlatego
ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga,
lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od
nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym
mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w
synagogach».