10 maja 2024

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 18, 9-18)

Kiedy Paweł przebywał w Koryncie, w nocy Pan przemówił do niego w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele Ludu mam w tym mieście». Pozostał więc i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy. Kiedy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi jednomyślnie wystąpili przeciw Pawłowi i przyprowadzili go przed sąd. Powiedzieli: «Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem». Gdy Paweł miał już otworzyć usta, Gallio przemówił do Żydów: «Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Żydzi, jak należy, ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach». I wypędził ich z sądu. A wszyscy Grecy, schwyciwszy przełożonego synagogi, Sostenesa, bili go przed sądem, lecz Galliona nic to nie obchodziło. Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył taki ślub.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 47, 2-3. 4-5. 6-7)

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,

radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,

bo Pan Najwyższy i straszliwy,

jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.

On nam poddaje narody

i ludy rzuca pod nasze stopy.

Wybiera nam na dziedzictwo

chlubę Jakuba, którego miłuje.

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,

Pan wstępuje przy dźwięku trąby.

Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,

śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 24, 46b. 26b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać, aby wejść do swojej chwały.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (J 16, 20-23a)

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z powodu radości, że się człowiek na świat narodził. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać».