30 maja 2024

UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 24, 3-8)

Mojżesz wrócił z góry i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: «Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy». Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela. Potem polecił młodzieńcom synów Izraela złożyć ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców. Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: «Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni». Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: «Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów».

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18)

Refren: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.

Czym się Panu odpłacę

za wszystko, co mi wyświadczył?

Podniosę kielich zbawienia

i wezwę imienia Pana.

Refren: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.

Cenna jest w oczach Pana

śmierć Jego wyznawców.

Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.

Ty rozerwałeś moje kajdany.

Refren: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.

Tobie złożę ofiarę pochwalną

i wezwę imienia Pana.

Wypełnię me śluby dla Pana

przed całym Jego ludem.

Refren: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.

 

DRUGIE CZYTANIE (Hbr 9, 11-15)

Bracia: Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką – to jest na tym świecie – uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną Krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest Pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.

 

SEKWENCJA

Chwal, Syjonie, Zbawiciela,

Chwal pieśniami wśród wesela

Wodza i pasterza rzesz.

 

Ile zdołasz, sław Go śmiało,

Bo przewyższa wszystko chwałą,

Co wyśpiewać pieśnią chcesz.

 

Chwały przedmiot nad podziwy,

Chleb – żyjących pokarm żywy,

Dzisiaj się objawia nam.

 

Za wieczerzy świętym stołem,

Pan go, łamiąc z braćmi społem,

Iście dał Dwunastu sam.

 

Niech brzmi sława w zgodnym dźwięku,

Z serc radosnych, pełne wdzięku,

Niech mu pieśni płyną chwał.

 

Dzień obchodzim głośny sławą,

W którym pierwszą Pan ustawą

Rajski stół ten światu dał.

 

W uczcie tej nowego Pana

Pascha nowym prawem dana,

«Fazy» dawne kończy już.

 

Przeszłość starą – nowa era,

Cień rozprasza prawda szczera,

Pierzcha noc przed blaskiem zórz.

 

Co Pan czynił przy Wieczerzy,

Wskazał, że i nam należy

Spełniać ku pamięci nań.

 

Pouczeni tą ustawą,

Chleb i wino na bezkrwawą

Święcim Odkupienia dań.

 

Dogmat dan jest do wierzenia,

Że się w Ciało chleb przemienia,

Wino zaś przechodzi w krew.

 

Gdzie zmysł próżno dojść się stara,

Serce żywa wzmacnia wiara,

Porządkowi rzeczy wbrew.

 

Pan odmiennych szat figurą.

W znakach różny, nie naturą

Kryje się tajemnic cud.

 

Ciało – strawą, Krew – napojem,

W obu znakach z Bóstwem swoim

Cały Chrystus trwa, bez złud.

 

Przez biorących niełamany,

Nie pokruszon, bez odmiany,

Cały jest w spożyciu bran.

 

Bierze jeden, tysiąc bierze:

Ten, jak tamci, w równej mierze,

Wzięty zaś nie ginie Pan.

 

Biorą dobrzy i grzesznicy,

Lecz się losów przyjrz różnicy:

Życie tu – zagłada tam.

 

Złym śmierć niesie, dobrym życie:

Patrz, jak w skutkach rozmaicie

Czyn ujawnia się ten sam.

 

Kiedy kruszą się znamiona,

Nie wątp, lecz wierz z głębi łona,

Że to kryje ukruszona

Cząstka, co i całość wprzód.

 

Rzecz się sama nie rozrywa,

Znaków kruszą się ogniwa,

Przez co stan i postać żywa

Znaczonego nie zna szkód.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 51ab)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mk 14, 12-16. 22-26)

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?». I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?”. On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujcie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i, odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym». Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.