NMP MATKI KOŚCIOŁA -
ŚWIĘTO
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz
3, 9-15. 20)
Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: «Gdzie jesteś?». On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się». Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?». Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem». Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?». Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam». Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę». Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
Refren: Głoszą o
tobie rzeczy pełne chwały.
Gród Jego wznosi się na świętych górach:
umiłował Pan bramy Syjonu
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, miasto Boże.
Refren: Głoszą o tobie
rzeczy pełne chwały.
O Syjonie powiedzą: «Każdy człowiek urodził się na nim,
a Najwyższy sam go umacnia».
Pan zapisuje w księdze ludów: «Oni się tam narodzili».
I tańcząc, śpiewać będą: «Wszystkie moje źródła są w tobie».
Refren: Głoszą o
tobie rzeczy pełne chwały.
DRUGIE CZYTANIE (Dz
1, 12-14)
Gdy Jezus został wzięty do nieba, apostołowie wrócili do
Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, w odległości
drogi szabatowej. Przybywszy tam, weszli do sali na górze i przebywali w niej:
Piotr i Jan, i Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub,
syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali
jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, z Maryją, Matką Jezusa, i z
braćmi Jego.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Szczęśliwa Dziewico, która porodziłaś Pana, błogosławiona
Matko Kościoła, Ty strzeżesz w nas Ducha Twojego Syna, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 19,
25-34)
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego,
Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i
stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto
syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń
wziął Ją do siebie. Potem Jezus, świadom, że już wszystko się dokonało, aby się
wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc
na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu,
rzekł: «Dokonało się!». I skłoniwszy głowę, oddał ducha. Ponieważ był to dzień
Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem
dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym
połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali
golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Jezusem byli ukrzyżowani. Lecz
gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko
jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz