PIERWSZE CZYTANIE (Ez
37, 1-14)
Spoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe. I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia?» Odpowiedziałem: «Panie Boże, Ty to wiesz». Wtedy rzekł On do mnie: «Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha, byście ożyły. Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha, byście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan». I prorokowałem, jak mi polecono, a gdy prorokowałem, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do siebie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha. I powiedział On do mnie: «Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i tchnij na tych pobitych, aby ożyli». Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach – wojsko bardzo, bardzo wielkie. I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, znikła nadzieja nasza, już po nas. Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam» – mówi Pan Bóg.
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 107 (106), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9)
Refren: Chwalmy na
wieki miłosierdzie Pana.
Tak niech mówią odkupieni przez Pana,
których wybawił z rąk przeciwnika
i których zgromadził z obcych krain,
ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
Refren: Chwalmy na
wieki miłosierdzie Pana.
Błądzili na pustynnym odludziu,
do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
Cierpieli głód i pragnienie
i wygasało w nich życie.
Refren: Chwalmy na
wieki miłosierdzie Pana.
W swoim utrapieniu wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
I powiódł ich prostą drogą,
aż doszli do miasta zamieszkałego.
Refren: Chwalmy na
wieki miłosierdzie Pana.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego,
za Jego cuda wobec synów ludzkich,
bo głodnego nasycił,
a łaknącego napełnił dobrami.
Refren: Chwalmy na
wieki miłosierdzie Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Ps 25 (24), 4b. 5a)
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami, prowadź mnie w
prawdzie według swych pouczeń.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 22,
34-40)
Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom,
zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę,
zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?» On mu
odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją
duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie
podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na
tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz