Narodzenie Pańskie
PIERWSZE CZYTANIE (Iz
52, 7-10)
O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować». Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4. 5-6)
Refren: Ziemia
ujrzała swego Zbawiciela.
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Refren: Ziemia ujrzała
swego Zbawiciela.
Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i wierność swoją
dla domu Izraela.
Refren: Ziemia
ujrzała swego Zbawiciela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi,
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.
Refren: Ziemia
ujrzała swego Zbawiciela.
Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana, Króla, się radujcie.
Refren: Ziemia
ujrzała swego Zbawiciela.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr
1, 1-6)
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do
ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas
przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też
stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem
Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia
z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się
większym od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię. Do którego
bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię
dziś zrodziłem?» I znowu: «Ja będę Mu ojcem, a On będzie mi Synem»? A skoro
ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon
wszyscy aniołowie Boży».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie narody, oddajcie pokłon
Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 1, 1-18)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było
Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego
nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było
światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił
się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na
świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie
był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Była
światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na
świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak,
którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą
w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga
się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy
Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym
powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był
wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce.
Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda
przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony
Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz