PIERWSZE CZYTANIE (1
J 2, 3-11)
Najmilsi: Po tym poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: «Znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował. Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którą posłyszeliście. A jednak piszę wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w was, ponieważ ciemności ustępują, a jaśnieje już prawdziwa światłość. Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd idzie, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 96, 1-2a, 2b-3, 5b-6)
Refren: Niebo i
ziemia niechaj się radują.
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Refren: Niebo i
ziemia niechaj się radują.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.
Pan stworzył niebiosa, przed Nim kroczą majestat i piękno,
a potęga i blask w Jego przybytku.
Refren: Niebo i
ziemia niechaj się radują.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Łk 2, 32)
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 2,
22-35)
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego,
Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem
jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie
poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode
gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jeruzalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek
sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał
na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza
Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice
wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je
w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść
słudze Twemu w pokoju,
według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś
wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony
jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać
się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc
wielu».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz