10 stycznia 2023

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 2, 5-12)

Nie aniołom Bóg poddał przyszły świat, o którym mówimy. Ktoś to gdzieś potwierdził uroczyście, mówiąc: «Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim, albo syn człowieczy, że się troszczysz o niego; mało co mniejszym uczyniłeś go od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Wszystko poddałeś pod jego stopy». Ponieważ zaś poddał Mu wszystko, nic nie zostawił, co by nie było Mu poddane. Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu poddane. Widzimy natomiast Jezusa, który mało co od aniołów był mniejszy, chwałą i czcią uwieńczonego za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko istnieje, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienia. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi, mówiąc: «Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał».

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 8, 2a i 5. 6-7. 8-9)

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

O Panie, nasz Panie,

jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.

Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,

czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,

uwieńczyłeś go czcią i chwałą.

Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,

wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

Owce i bydło wszelakie,

i dzikie zwierzęta,

ptaki niebieskie i ryby morskie,

wszystko, co szlaki mórz przemierza.

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 1 Tes 2, 13)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjmijcie słowo Bożenie jako słowo ludzkie, ale jak jest naprawdę, jako słowo Boga.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mk 1, 21-28)

W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!». Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.