PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 5, 1-10)
Każdy arcykapłan, spomiędzy ludzi brany, dla ludzi jest ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. A nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron. Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem», jak i w innym miejscu: «Ty jesteś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka». Z głośnym wołaniem i płaczem, za swych dni doczesnych zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, nazwany przez Boga arcykapłanem na wzór Melchizedeka.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 110, 1-2. 3-4)
Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
Rzekł Pan do Pana mego: «Siądź po
mojej prawicy,
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem
stóp Twoich».
Pan rozciągnie moc Twego berła z
Syjonu:
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół.
Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
Przy Tobie panowanie w dniu Twego
triumfu, w blasku świętości,
z łona jutrzenki zrodziłem cię jak
rosę».
Pan przysiągł i tego nie odwoła:
«Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór
Melchizedeka».
Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 4, 12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne
osądzić pragnienia i myśli serca.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 2, 18-22)
Uczniowie Jana i faryzeusze mieli
właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i
uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?». Jezus im
odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi?
Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie
czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Nikt nie
przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa
łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie.
Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino
rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy
wlewać do nowych bukłaków».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz