WTOREK I TYGODNIA WIELKANOCNEGO (OKTAWA WIELKANOCY)
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 36-41)
W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: «Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych apostołów. «Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz powoła». W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!». Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33, 4-5.
18-19. 20 i 22)
Refren: Pełna jest ziemia łaskawości
Pana.
Słowo Pana
jest prawe,
a każde Jego
dzieło godne zaufania.
On miłuje
prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest
pełna Jego łaski.
Refren: Pełna jest ziemia łaskawości
Pana.
Oczy Pana
zwrócone na bogobojnych,
na tych,
którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił
ich życie od śmierci
i żywił ich
w czasie głodu.
Refren: Pełna jest ziemia łaskawości
Pana.
Dusza nasza
oczekuje Pana,
On jest
naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech
nas ogarnie Twoja łaska,
według
nadziei pokładanej w Tobie.
Refren: Pełna jest ziemia łaskawości
Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 118 (117),
24)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (J 20, 11-18)
Maria
Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do
grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało
Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej:
«Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem,
gdzie Go położono». Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego
Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu
płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do
Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go
zabiorę». Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona, obróciwszy się, powiedziała do
Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus:
«Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się
do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga
mego i Boga waszego”». Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: «Widziałam
Pana», i co jej powiedział.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz