PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 12, 1-9)
Pan Bóg rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi». Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoją żonę, Saraj, swego bratanka, Lota, i cały dobytek, jaki obaj posiadali, oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu. Gdy zaś przybyli do Kanaanu, Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More. – A w kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy. Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał. Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego. Zwinąwszy namioty, Abram wędrował z miejsca na miejsce w stronę Negebu.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33 (32), 12-13. 18-19. 20 i 22)
Refren: Szczęśliwy naród wybrany
przez Pana.
Błogosławiony
lud, którego Pan jest Bogiem,
naród, który
On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda
z nieba,
widzi
wszystkich ludzi.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany
przez Pana.
Oczy Pana
zwrócone na bogobojnych,
na tych,
którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił
ich życie od śmierci
i żywił ich
w czasie głodu.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany
przez Pana.
Dusza nasza
oczekuje Pana,
On jest
naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech
nas ogarnie Twoja łaska,
według
nadziei pokładanej w Tobie.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany
przez Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 4,
12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Żywe jest
słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (Mt 7, 1-5)
Jezus
powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim
sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam
odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki
we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z
twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę
ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz