PIERWSZE CZYTANIE
(Rdz 15, 5-12. 17-18)
Bóg, poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na
niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne
będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. Potem
rzekł do niego: «Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby
ci dać ten oto kraj na własność». A na to Abram: «O Panie, mój Boże, jak będę
mógł się upewnić, że otrzymam go na własność?» Wtedy Pan rzekł: «Wybierz dla
Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto
synogarlicę i gołębicę». Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż
na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie
porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne,
Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w
głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność.
A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby
wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się
między tymi połowami zwierząt. Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z
Abramem, mówiąc: «Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki
wielkiej, rzeki Eufrat».
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 27 (26), 1bcde. 7-8. 9abc. 13-14)
Refren: Pan moim
światłem i zbawieniem moim.
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
Refren: Pan moim
światłem i zbawieniem moim.
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam,
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
O Tobie mówi serce moje:
«Szukaj Jego oblicza!»
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Refren: Pan moim
światłem i zbawieniem moim.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy,
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi.
Ty jesteś moją pomocą,
więc mnie nie odrzucaj.
Refren: Pan moim
światłem i zbawieniem moim.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Refren: Pan moim
światłem i zbawieniem moim.
DRUGIE CZYTANIE (Flp
3, 17 – 4, 1 - dłuższe)
Bracia, bądźcie wszyscy razem moimi naśladowcami i
wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu
bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam
mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem – zagłada, ich bogiem – brzuch, a
chwała – w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne.
Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana
Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego
chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie
podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię – radości i chwało
moja! – tak trwajcie mocno w Panu, umiłowani!
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Por. Mt 17, 5)
Aklamacja: Chwała
Tobie, Królu wieków.
Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca: «To jest mój Syn
umiłowany, Jego słuchajcie».
Aklamacja: Chwała
Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (Łk 9,
28b-36)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę,
aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego
odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to
Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego
miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy
się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni
się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy.
Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla
Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok
i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To
jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos,
okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie
nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz