PIERWSZE CZYTANIE (Dn
3, 25. 34-43)
Powstawszy, Azariasz tak się modlił, a otwarłszy usta, mówił
pośrodku ognia: «Nie opuszczaj nas na zawsze – przez wzgląd na święte Twe imię
nie zrywaj Twego przymierza. Nie odwracaj od nas swego miłosierdzia, przez
wzgląd na Twego przyjaciela, Abrahama, sługę Twego, Izaaka, i Twego świętego –
Izraela. Im to przyrzekłeś rozmnożyć potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak
piasek nad brzegiem morza. Panie, oto jesteśmy najmniejsi spośród wszystkich
narodów. Oto jesteśmy dziś poniżeni na całej ziemi z powodu naszych grzechów.
Nie ma obecnie władcy, proroka ani wodza, ani całopalenia, ani ofiar, ani darów
pokarmowych, ani kadzielnych. Nie ma gdzie ofiarować Tobie pierwocin i doznać
Twego miłosierdzia. Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie
upodobanie. Jak całopalenia z baranów i cielców, i z tysięcy tłustych owiec,
tak niechaj dziś będzie nasza ofiara przed Tobą i niech Ci się podoba! Ponieważ
ci, co pokładają ufność w Tobie, nie mogą doznać wstydu. Teraz zaś idziemy za
Tobą z całego serca, odczuwamy lęk przed Tobą i szukamy Twego oblicza. Nie
zawstydzaj nas, lecz postępuj z nami według swej łagodności i według wielkiego
swego miłosierdzia. Wybaw nas przez swe cuda i uczyń swe imię sławnym, Panie!».
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 25, 4-5. 6-7bc. 8-9)
Refren: Pamiętaj o
nas, miłosierny Panie.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Refren: Pamiętaj o
nas, miłosierny Panie.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu na dobroć Twą, Panie.
Refren: Pamiętaj o
nas, miłosierny Panie.
Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.
Refren: Pamiętaj o
nas, miłosierny Panie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Jl 2, 13bc)
Aklamacja: Chwała
Tobie, Słowo Boże.
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i
miłosierny.
Aklamacja: Chwała
Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Mt 18,
21-35)
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam
przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?». Jezus mu
odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego
podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi
sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu
winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan
kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten
sposób odzyskać.
Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi
cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go
i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług,
który był mu winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś
winien!”. Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a
oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia,
dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się
zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan
jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług,
ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad
swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?”. I uniósłszy się gniewem,
pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni
wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu
bratu».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz