PIERWSZE CZYTANIE
(Pwt 26, 4-10)
Mojżesz powiedział do ludu: «Kapłan weźmie koszyk z twoich
rąk i położy go przed ołtarzem Pana, Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te
słowa wobec Pana, Boga swego: „Ojciec mój, tułacz Aramejczyk, zstąpił do
Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród
ogromny, silny i liczny. Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i
nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy wołaliśmy do Pana, Boga ojców
naszych. Pan usłyszał nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze
uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem
wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Przyprowadził nas na to miejsce i dał nam
ten kraj opływający w mleko i miód. Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów
ziemi, którą dałeś mi, Panie”. Rozłożysz je przed Panem, Bogiem swoim. Oddasz
pokłon Panu, Bogu swemu».
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 91, 1-2. 10-11. 12-13. 14-15)
Refren: Bądź ze mną,
Panie, w moim utrapieniu.
Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Ty jesteś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam».
Refren: Bądź ze mną,
Panie, w moim utrapieniu.
Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twojego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.
Refren: Bądź ze mną,
Panie, w moim utrapieniu.
Będą cię nosili na rękach,
abyś nie uraził stopy o kamień.
Będziesz stąpał po wężach i żmijach,
a lwa i smoka podepczesz.
Refren: Bądź ze mną,
Panie, w moim utrapieniu.
«Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie,
osłonię go, bo poznał moje imię.
Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham
i będę z nim w utrapieniu,
wyzwolę go i sławą obdarzę».
Refren: Bądź ze mną,
Panie, w moim utrapieniu.
DRUGIE CZYTANIE (Rz
10, 8-13)
Bracia: Cóż mówi Pismo? «Słowo to jest blisko ciebie, na
twoich ustach i w sercu twoim». A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli
więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że
Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara
prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. Wszak mówi
Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony». Nie ma już różnicy
między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe
bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. «Albowiem każdy, kto wezwie imienia
Pańskiego, będzie zbawiony».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Mt 4, 4b)
Aklamacja: Chwała
Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które
pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała
Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Łk 4,
1-13)
Pełen Ducha Świętego powrócił Jezus znad Jordanu, a
wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez
diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy
diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał
chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje
człowiek”».
Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili
wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość
tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc
upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł:
«Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć
będziesz”». Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i
rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem
napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby Cię strzegli, i na rękach
nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”». Lecz Jezus mu
odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”». Gdy
diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz