PIERWSZE CZYTANIE (2
Sm 7, 4-5a. 12-14a. 16)
Pan skierował do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”».
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 89, 2-3. 4-5. 27 i 29)
Refren: Jego potomstwo
będzie trwało wiecznie.
O łaskach Pana będę śpiewał na wieki,
Twą wierność będę głosił moimi ustami przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: «Na wieki ugruntowana jest łaska»,
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Refren: Jego potomstwo
będzie trwało wiecznie.
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
Refren: Jego potomstwo
będzie trwało wiecznie.
«On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem,
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę
i trwałe z nim będzie moje przymierze».
Refren: Jego
potomstwo będzie trwało wiecznie.
DRUGIE CZYTANIE (Rz
4, 13. 16-18. 22)
Bracia: Nie od wypełniania Prawa została uzależniona
obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od
sprawiedliwości uzyskanej przez wiarę. Dlatego dziedzictwo przypada dzięki
wierze, aby było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona
dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i
dla tego, które żyje dzięki wierze Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich –
jak jest napisane: «Uczyniłem cię ojcem wielu narodów» – przed obliczem Boga.
Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to,
co nie istnieje. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się «ojcem
wielu narodów» zgodnie z tym, co było powiedziane: «Takie będzie twoje
potomstwo». Dlatego też policzono mu to za sprawiedliwość.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Por. Ps 84 (83), 5)
Aklamacja: Chwała
Tobie, Królu wieków.
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, nieustannie
wielbiąc Ciebie.
Aklamacja: Chwała
Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (Mt 1, 16.
18-21. 24a)
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się
Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po
zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem,
znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był
człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał
oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we
śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej
Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi
Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». Zbudziwszy
się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz