16 lipca 2022

PIERWSZE CZYTANIE (Mi 2, 1-5)

Biada tym, którzy planują nieprawość i obmyślają zło na swych łożach! Gdy świta poranek, wykonują je, bo jest ono w ich rękach. Gdy pożądają pól, zagarniają je, gdy domów – to je zabierają; biorą w niewolę gospodarza wraz z jego domem, człowieka z jego dziedzictwem. Przeto tak mówi Pan: «Oto Ja obmyślam dla tego plemienia niedolę, od której nie uchylicie karków i nie będziecie dumnie kroczyć, bo będzie to czas niedoli. W owym dniu wygłoszą przeciw wam satyrę, podniosą wielki lament, mówiąc: „Jesteśmy ograbieni do szczętu!” Odmierzono sznurem dział mojego ludu, i nikt mu go nie zwrócił; pola nasze przydzielono grabieżcy. Przeto nie będzie u was nikogo, kto by odmierzał sznurem dział w zgromadzeniu Pańskim».

 

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 10, 1-2. 3-4. 7-8. 14)

Refren: Nie zapominaj o ubogich, Panie.

Dlaczego z dala stoisz, o Panie,

ukrywasz się w czasach ucisku,

gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce

i ulega podstępom, które tamten uknuł?

Refren: Nie zapominaj o ubogich, Panie.

Bo chełpi się grzesznik swą pożądliwością,

bluźni drapieżca i pogardza Panem.

Pyszniąc się, mówi występny: «Nie pomści, nie ma Boga».

Oto całe jego myślenie.

Refren: Nie zapominaj o ubogich, Panie.

Jego usta pełne przekleństwa, zdrady i podstępu,

a pod jego językiem złość i krzywda.

Czai się w zasadzkach przy drogach

i zabija niewinnego z ukrycia, oczy jego wypatrują biedaka.

Refren: Nie zapominaj o ubogich, Panie.

A Ty to widzisz: i trud, i cierpienie,

patrzysz, by wziąć je w swe ręce.

Tobie poleca się biedny,

Ty jesteś opiekunem sieroty.

Refren: Nie zapominaj o ubogich, Panie.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Kor 5, 19)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą, nam zaś przekazał słowo jednania.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mt 12, 14-21)

Faryzeusze wyszli i odbyli naradę przeciw Jezusowi, w jaki sposób Go zgładzić. Gdy się Jezus dowiedział o tym, oddalił się stamtąd. A wielu poszło za Nim i uzdrowił ich wszystkich. Lecz zabronił im surowo, żeby Go nie ujawniali. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Oto mój Sługa, którego wybrałem; Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie. Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie Prawo narodom. Nie będzie się spierał ani krzyczał i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu. Trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi. W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą».