PIERWSZE CZYTANIE (Jr 31, 31-34)
Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, mówiąc jeden do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51, 3-4. 12-13. 14-15)
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce
czyste.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w
łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją
nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce
czyste.
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha
swego.
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce
czyste.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce
czyste.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 5, 7-9)
Bracia: Chrystus z głośnym wołaniem i
płaczem, za swych dni doczesnych, zanosił gorące prośby i błagania do Tego,
który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. I
chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy
wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy
Go słuchają.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 12, 26a)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Kto by chciał Mi służyć, niech idzie
za Mną; a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 12, 20-33)
Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać
pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do
Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: «Panie,
chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i
Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła
godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę,
powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie
tylko samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje
życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na
życie wieczne. Ktoś zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja
jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz
dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny.
Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!». Wtem
rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». Stojący tłum to
usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!». Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to
rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na
was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie
wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich
do siebie». To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz