PIERWSZE CZYTANIE (Dz 12, 24 – 13, 5a)
Słowo Pańskie szerzyło się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jeruzalem, zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem. W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». Wtedy, odprawiwszy post i modlitwę oraz nałożywszy na nich ręce, wyprawili ich. A oni, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67, 2-3. 4-5. 6 i 8)
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie,
Boże.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam
błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich
narodów.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie,
Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci
chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, bo
rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie,
Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci
chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi
i niech cześć Mu oddają wszystkie
krańce ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie,
Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8, 12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata, kto
idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 12, 44-50)
Jezus tak wołał: «Ten, kto we Mnie
wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi,
widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby
nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś słyszy
słowa moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem
po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić. Kto Mną gardzi i nie przyjmuje
słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go
sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ojciec, który
Mnie posłał, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że
przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec
powiedział».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz