CZWARTEK I TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 3, 11-26)
Gdy chromy, uzdrowiony,
trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku,
który zwano Salomonowym. Na ten widok Piotr przemówił do ludu: «Mężowie
izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu? I dlaczego także patrzycie na nas,
jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi? Bóg Abrahama,
Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak
wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić.
Zaparliście się Świętego i sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla
zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my
jesteśmy świadkami.
I przez wiarę w Jego imię
temu człowiekowi, którego oglądacie i którego znacie, imię to przywróciło siły.
Wiara wzbudzona przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie.
Lecz teraz wiem, bracia,
że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten
sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego
Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze
zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam
zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu
odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich
świętych proroków.
Powiedział przecież
Mojżesz: „Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych.
Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. A każdy, kto nie posłucha tego
Proroka, zostanie usunięty z ludu”. Zapowiadali te dni także wszyscy prorocy,
którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców.
Wy jesteście synami
proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do
Abrahama: „Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi”. Dla
was najpierw wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z
was w odwracaniu się od grzechów».