PIERWSZE CZYTANIE (Dz 5, 17-26)
Arcykapłan i wszyscy jego zwolennicy, należący do stronnictwa saduceuszów, pełni zawiści, zatrzymali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia. Ale w nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich, powiedział: «Idźcie i głoście w świątyni ludowi wszystkie słowa o tym życiu!». Usłuchawszy tego, weszli o świcie do świątyni i nauczali. Tymczasem arcykapłan i jego stronnicy zwołali Sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela. Posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. Lecz kiedy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu. Powrócili więc i oznajmili: «Znaleźliśmy więzienie bardzo starannie zamknięte i strażników stojących przed drzwiami. Po otwarciu jednak nie znaleźliśmy wewnątrz nikogo». Kiedy dowódca straży świątynnej i arcykapłani usłyszeli te słowa, nie mogli pojąć, co się z tamtymi stało. Wtem nadszedł ktoś i oznajmił im: «Ci ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud». Wtedy dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich, ale bez użycia siły, bo obawiali się ludu, by ich samych nie ukamienował.
Refren: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.
Będę błogosławił Pana po
wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze
na moich ustach.
Dusza moja chlubi się
Panem,
niech słyszą to pokorni i
niech się weselą.
Refren: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.
Wysławiajcie razem ze mną
Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego
imię.
Szukałem pomocy u Pana, a
On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Refren: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.
Spójrzcie na Niego, a
rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną
wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan
go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego
ucisku.
Refren: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.
Anioł Pański otacza
szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie,
jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek,
który znajduje w Nim ucieczkę.
Refren: Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat,
że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie
wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 3, 16-21)
Jezus powiedział do
Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy,
kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał
swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez
Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy,
już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że
światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli
światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi
światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione.
Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego
uczynki zostały dokonane w Bogu».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz