23 kwietnia 2022

SOBOTA I TYGODNIA WIELKANOCNEGO

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4, 13-21)

Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. Kazali więc im wyjść z sali Sanhedrynu i naradzali się między sobą: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jeruzalem. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie szerzyło się to wśród ludu, surowo zabrońmy im przemawiać do kogokolwiek w to imię!». Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy». Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.

 

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 118 (117), 1bc i 14-15b. 16-18. 19-21)

Refren: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,

bo Jego łaska trwa na wieki.

Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.

Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych.

Refren: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

«Prawica Pana wzniesiona wysoko,

prawica Pańska moc okazała».

Nie umrę, ale żyć będę i głosić dzieła Pana

Ciężko mnie Pan ukarał, ale na śmierć nie wydał.

Refren: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości,

wejdę przez nie i podziękuję Panu.

Oto jest brama Pana, przez nią wejdą sprawiedliwi.

Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś i stałeś się moim Zbawcą.

Refren: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 118 (117), 24)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mk 16, 9-15)

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary. Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!».