NMP KRÓLOWEJ POLSKI - UROCZYSTOŚĆ
PIERWSZE CZYTANIE (Ap
11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab)
Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. i woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię. I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
Refren: Tyś wielką
chlubą naszego narodu.
Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego,
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi,
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg,
Stwórca nieba i ziemi.
Refren: Tyś wielką
chlubą naszego narodu.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi,
abyś była wywyższona na wieki.
Refren: Tyś wielką
chlubą naszego narodu.
DRUGIE CZYTANIE (Kol
1, 12-16)
Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa
w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i
przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie –
odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec
każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach,
i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania,
czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało
stworzone.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(J 19, 27)
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Jezus powiedział do ucznia: «Oto Matka twoja», i od tej godziny
uczeń wziął Ją do siebie.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 19,
25-27)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki
Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i
stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto
syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń
wziął Ją do siebie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz