PIERWSZE CZYTANIE (Dz
13, 14. 43-52)
W owym czasie Paweł i Barnaba, przeszedłszy przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień szabatu do synagogi i usiedli. A wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: „Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”». Poganie, słysząc to, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie szerzyło się na cały kraj. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni, strząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium. A uczniowie byli pełni wesela i Ducha Świętego.
Refren: My ludem Pana
i Jego owcami.
Służcie Panu z weselem, stańcie przed obliczem Pana z
okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Refren: My ludem Pana
i Jego owcami.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
z hymnami w Jego przedsionki, chwalcie i błogosławcie Jego
imię.
Albowiem Pan jest dobry, Jego łaska trwa na wieki,
a Jego wierność przez pokolenia.
Refren: My ludem Pana
i Jego owcami.
DRUGIE CZYTANIE (Ap
7, 9. 14b-17)
Ja, Jan, ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt
policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed
tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I rzekł
do mnie jeden ze Starców: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i
opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga
i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie
rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie
porazi ich słońce ani żaden upał, bo pasł ich będzie Baranek, który jest
pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z
ich oczu».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(J 10, 14)
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie
znają.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 10,
27-30)
Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam
je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie
wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od
wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno
jesteśmy».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz