WSPOMNIENIE ŚW. OJCA PIO Z PIETRELCINY, KAPŁANA
PIERWSZE CZYTANIE (1 Tm 6, 13-16)
Najmilszy: Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa – Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata – ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu, aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je, we właściwym czasie, błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego nikt z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć: Jemu cześć i moc wiekuista! Amen.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 100 (99),
2-3. 4-5)
Refren: Stańcie z radością przed
obliczem Pana.
Służcie Panu
z weselem,
stańcie
przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że
Pan jest Bogiem, On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem,
owcami Jego pastwiska.
Refren: Stańcie z radością przed
obliczem Pana.
W Jego bramy
wstępujcie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki,
chwalcie i
błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan
jest dobry, Jego łaska trwa na wieki,
a Jego
wierność przez pokolenia.
Refren: Stańcie z radością przed
obliczem Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 8, 15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Błogosławieni,
którzy w sercu dobrym i szlachetnym zatrzymują słowo Boże i wydają owoc dzięki
swojej wytrwałości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (Łk 8, 4-15)
Gdy zebrał
się wielki tłum i z poszczególnych miast przychodzili do Jezusa, opowiedział im
przypowieść: «Siewca wyszedł siać swoje ziarno. A gdy siał, jedno padło na
drogę i zostało podeptane, a ptaki podniebne wydziobały je. Inne padło na skałę
i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a
ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną
i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny». To mówiąc, wołał: «Kto ma uszy do
słuchania, niechaj słucha!» Pytali Go więc Jego uczniowie, co oznacza ta
przypowieść. On rzekł: «Wam dano poznać wprost tajemnice królestwa Bożego,
innym zaś w przypowieściach, „aby patrząc, nie widzieli, i słuchając, nie
rozumieli”. Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi
zaś na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera
słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u
tych, którzy gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia:
wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. To, które padło między ciernie,
oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą, a zagłuszeni przez
troski, bogactwa i rozkosze życia, nie wydają owocu. Wreszcie ziarno w żyznej
ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym,
zatrzymują je i wydają owoc dzięki wytrwałości».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz