PIERWSZE CZYTANIE (Ml 1, 14b – 2, 2b. 8-10)
Pan Zastępów mówi: «Ja jestem potężnym Królem, a imię moje wzbudzać będzie lęk między narodami. Teraz zaś do was, kapłani, odnosi się następujące polecenie: Jeśli nie usłuchacie i nie weźmiecie sobie do serca tego, iż macie oddawać cześć memu imieniu, mówi Pan Zastępów, to rzucę na was przekleństwo. Zboczyliście z drogi, wielu pozbawiliście nauki, zerwaliście przymierze Lewiego, mówi Pan Zastępów. A więc z mojej woli jesteście lekceważeni i macie małe znaczenie wśród całego ludu, ponieważ nie trzymacie się moich dróg i stronniczo udzielacie pouczeń. Czyż nie mamy wszyscy jednego Ojca? Czyż nie stworzył nas jeden Bóg? Dlaczego oszukujemy jeden drugiego, znieważając przymierze naszych przodków?»
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 131 (130), 1bcde.
2-3)
Refren: Strzeż duszy mojej w Twym pokoju,
Panie.
Panie, moje
serce się nie pyszni
i nie patrzą
wyniośle moje oczy.
Nie dbam o
rzeczy wielkie
ani o to, co
przerasta me siły.
Refren: Strzeż duszy mojej w Twym pokoju,
Panie.
Lecz
uspokoiłem i uciszyłem moją duszę.
Jak dziecko
na łonie swej matki,
jak ciche
dziecko jest we mnie moja dusza.
Izraelu,
złóż nadzieję w Panu, teraz i na wieki.
Refren: Strzeż duszy mojej w Twym pokoju,
Panie.
DRUGIE CZYTANIE (1 Tes 2, 7b-9. 13)
Bracia:
Stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi
dziećmi. Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko Bożą
Ewangelię, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy.
Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby
nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą.
Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane
od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę
– jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 23, 9b. 10b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeden jest
Ojciec wasz w niebie i jeden jest wasz Nauczyciel, Chrystus.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 23, 1-12)
Jezus
przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza
zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co
wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie
czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na
ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają
w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają
frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w
synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich
Rabbi. A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz
Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie
waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie
również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz,
Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie
poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz