2 lipca 2024

PIERWSZE CZYTANIE (Am 3, 1-8; 4, 11-12)

«Słuchajcie tego słowa, które mówi Pan do was, synowie Izraela, do całego pokolenia, które Ja wyprowadziłem z ziemi egipskiej: Jedynie was znałem ze wszystkich narodów na ziemi, dlatego was nawiedzę karą za wszystkie wasze winy. Czyż wędruje dwu razem, jeśli się wzajem nie znają? Czyż ryczy lew w lesie, nie mając zdobyczy? Czyż lwiątko wydaje głos ze swego legowiska, jeśli niczego nie schwytało? Czyż spada ptak na ziemię, jeśli nie było zastawionego sidła? Czyż się unosi pułapka nad ziemią, zanim coś schwytała? Czyż dmie się w trąbę w mieście, a lud nie zadrży? Czyż zdarza się w mieście nieszczęście, by Pan tego nie sprawił? Bo Pan Bóg nie uczyni niczego, nie objawiwszy swej tajemnicy sługom swym, prorokom. Gdy lew zaryczy, któż się nie ulęknie? Gdy Pan Bóg przemówi, któż nie będzie prorokować? Spustoszyłem was, jak podczas Bożego spustoszenia Sodomy i Gomory; staliście się jak głownia wyciągnięta z ognia; ale do Mnie nie powróciliście – mówi Pan. Dlatego tak uczynię tobie, Izraelu, a ponieważ tak ci uczynię, przygotuj się, by stawić się przed Bogiem twym, Izraelu!»

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 5, 5-6a. 6b-7. 8)

Refren: Prowadź mnie, Panie, w swej sprawiedliwości.

Ty nie jesteś Bogiem,

któremu miła nieprawość,

zły nie może przebywać u Ciebie,

nie ostoją się przed Tobą nieprawi.

Refren: Prowadź mnie, Panie, w swej sprawiedliwości.

Nienawidzisz wszystkich,

którzy zło czynią.

Zgubę zsyłasz na każdego, kto kłamie.

Pan brzydzi się człowiekiem podstępnym i krwawym.

Refren: Prowadź mnie, Panie, w swej sprawiedliwości.

Ja zaś dzięki obfitości Twojej łaski

wejdę do Twojego domu,

upadnę przed świętym przybytkiem Twoim,

przejęty Twą bojaźnią.

Refren: Prowadź mnie, Panie, w swej sprawiedliwości.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ps 130 (129), 5)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pokładam nadzieję w Panu, ufam Jego słowu.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mt 8, 23-27)

Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. A oto zerwała się wielka burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!» A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, ludzie małej wiary?» Potem, powstawszy, zgromił wichry i jezioro, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: «Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?»