PIERWSZE CZYTANIE (1
Krl 8, 1-7. 9-13)
Salomon zwołał starszyznę Izraela, wszystkich naczelników
pokoleń, przywódców rodów Izraelitów, aby zgromadzili się przy królu Salomonie
w Jerozolimie na przeniesienie Arki Przymierza Pańskiego z Miasta Dawidowego,
czyli z Syjonu. Zebrali się więc u króla Salomona wszyscy Izraelici w miesiącu
Etanim, na Święto Namiotów przypadające w siódmym miesiącu. Kiedy przyszła cała
starszyzna Izraela, kapłani wzięli arkę i przenieśli Arkę Pańską, Namiot
Spotkania i wszystkie święte sprzęty, jakie były w namiocie. Przenieśli je
kapłani oraz lewici. A król Salomon i cała społeczność Izraela, zgromadzona
przy nim, przed arką składali wraz z nim na ofiarę owce i woły, których nie
rachowano i nie obliczano z powodu wielkiej ich liczby. Następnie kapłani
wprowadzili Arkę Przymierza Pańskiego na jej miejsce do sanktuarium świątyni,
do Miejsca Najświętszego, pod skrzydła cherubów, gdyż cheruby miały tak
rozpostarte skrzydła nad miejscem arki, że okrywały arkę i jej drążki z
wierzchu. W arce nie było nic, oprócz dwóch kamiennych tablic, które Mojżesz
tam złożył pod Horebem, tablic Przymierza, gdy Pan zawarł przymierze z
Izraelitami w czasie ich wyjścia z ziemi egipskiej. A kiedy kapłani wyszli z
Miejsca Świętego, obłok wypełnił dom Pański. Kapłani nie mogli pozostać i
pełnić swej służby z powodu tego obłoku, bo chwała Pańska napełniła dom Pański.
Wtedy przemówił Salomon: «Pan powiedział, że będzie mieszkać w czarnej chmurze.
Już zbudowałem Ci dom na mieszkanie, miejsce przebywania Twego na wieki».
PSALM RESPONSORYJNY
(Ps 132 (131), 6-7. 9-10)
Refren: Wyrusz, o
Panie, na miejsce spocznienia.
Słyszeliśmy o arce w Efrata,
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania,
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.
Refren: Wyrusz, o
Panie, na miejsce spocznienia.
Niech Twoi kapłani w sprawiedliwość się odzieją,
a Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.
Przez wzgląd na Dawida, Twego sługę,
nie odtrącaj oblicza swojego pomazańca.
Refren: Wyrusz, o Panie, na miejsce spocznienia.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(Por. Mt 4, 23)
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie
choroby wśród ludu.
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 6,
53-56)
Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do
ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go
rozpoznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach
chorych tam, gdzie jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do
miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby ci
choć frędzli u Jego płaszcza mogli dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli,
odzyskiwali zdrowie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz