PIERWSZE CZYTANIE (Mi 7, 14-15. 18-20)
Paś lud Twój, Panie, laską Twoją, trzodę dziedzictwa Twego; co mieszka samotnie w lesie, pośród ogrodów. Niech wypasają Baszan i Gilead, jak za dawnych czasów. «Jak za dni Twego wyjścia z ziemi egipskiej ukażę mu dziwy». Któryż bóg podobny Tobie, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek Reszcie dziedzictwa Twego? Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie. Ulituje się znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości. Wrzucisz w morskie głębiny wszystkie ich grzechy. Okażesz wierność Jakubowi, Abrahamowi łaskawość, co poprzysiągłeś przodkom naszym od najdawniejszych czasów.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 103, 1-2.
3-4. 9-10. 11-12)
Refren: Pan jest łaskawy, pełen
miłosierdzia.
Błogosław,
duszo moja, Pana
i wszystko,
co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław,
duszo moja, Pana
i nie
zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen
miłosierdzia.
On odpuszcza
wszystkie twoje winy
i leczy
wszystkie choroby,
On twoje
życie ratuje od zguby,
obdarza cię
łaską i zmiłowaniem.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen
miłosierdzia.
Nie
zapamiętuje się w sporze,
nie płonie
gniewem na wieki.
Nie
postępuje z nami według naszych grzechów
ani według
win naszych nam nie odpłaca.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen
miłosierdzia.
Bo jak wysoko
niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka
jest łaska Pana dla Jego czcicieli,
jak odległy
jest wschód od zachodu,
tak daleko
odsunął od nas nasze winy.
Refren: Pan jest łaskawy, pełen
miłosierdzia.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 15, 18)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu
wieków.
Zabiorę się
i pójdę do mego ojca, i powiem: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem
ciebie».
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu
wieków.
EWANGELIA (Łk 15, 1-3. 11-32)
W owym
czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.
Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników
i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Pewien człowiek
miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności,
która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem
młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił
swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w
owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę
do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł
świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie,
lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników
mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i
pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem
ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby
jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy
był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł
naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego:
„Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien
nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście
szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i
sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i
weselić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł
się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy
wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i
pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój
kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na
to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on
odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego
nakazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.
Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z
nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu
odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje do
ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był
umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz