PIERWSZE CZYTANIE (Dn 3, 25. 34-43)
Powstawszy, Azariasz tak się modlił, a otwarłszy usta, mówił pośrodku ognia: «Nie opuszczaj nas na zawsze – przez wzgląd na święte Twe imię nie zrywaj Twego przymierza. Nie odwracaj od nas swego miłosierdzia, przez wzgląd na Twego przyjaciela, Abrahama, sługę Twego, Izaaka, i Twego świętego – Izraela. Im to przyrzekłeś rozmnożyć potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek nad brzegiem morza. Panie, oto jesteśmy najmniejsi spośród wszystkich narodów. Oto jesteśmy dziś poniżeni na całej ziemi z powodu naszych grzechów. Nie ma obecnie władcy, proroka ani wodza, ani całopalenia, ani ofiar, ani darów pokarmowych, ani kadzielnych. Nie ma gdzie ofiarować Tobie pierwocin i doznać Twego miłosierdzia. Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony znajdą u Ciebie upodobanie. Jak całopalenia z baranów i cielców, i z tysięcy tłustych owiec, tak niechaj dziś będzie nasza ofiara przed Tobą i niech Ci się podoba! Ponieważ ci, co pokładają ufność w Tobie, nie mogą doznać wstydu. Teraz zaś idziemy za Tobą z całego serca, odczuwamy lęk przed Tobą i szukamy Twego oblicza. Nie zawstydzaj nas, lecz postępuj z nami według swej łagodności i według wielkiego swego miłosierdzia. Wybaw nas przez swe cuda i uczyń swe imię sławnym, Panie!».
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 25, 4-5.
6-7bc. 8-9)
Refren: Pamiętaj o nas, miłosierny
Panie.
Daj mi
poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie
chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie
w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i
Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Refren: Pamiętaj o nas, miłosierny
Panie.
Wspomnij na
swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją
miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie
pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu
na dobroć Twą, Panie.
Refren: Pamiętaj o nas, miłosierny
Panie.
Dobry jest
Pan i łaskawy,
dlatego
wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga
pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich
dróg swoich.
Refren: Pamiętaj o nas, miłosierny
Panie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jl 2, 13bc)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nawróćcie
się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i miłosierny.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Mt 18, 21-35)
Piotr
podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat
zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?». Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że
aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest
królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy
zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć
tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go
razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy
sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci
oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy
sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który był mu winien sto
denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!”. Jego
współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On
jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda
długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i
opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go,
rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie
prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą,
jak ja ulitowałem się nad tobą?”. I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać
go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój
niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz