PIERWSZE CZYTANIE (Wj 40, 16-21. 34-38)
Mojżesz wykonał wszystko tak, jak mu nakazał Pan. Wzniesiono przybytek pierwszego dnia pierwszego miesiąca roku drugiego. Postawił Mojżesz przybytek: założył podstawy, ustawił deski, umieścił poprzeczki oraz ustawił słupy. I rozciągnął namiot nad przybytkiem, i nakrył go przykryciem namiotu z góry, jak to Pan nakazał Mojżeszowi. Następnie wziął Świadectwo i położył je w arce, włożył też drążki do pierścieni arki i przykrył arkę z wierzchu przebłagalnią. Wniósł następnie arkę do przybytku i zawiesił zasłonę zakrywającą, i zakrył nią Arkę Świadectwa, jak Pan nakazał Mojżeszowi. Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek. I nie mógł Mojżesz wejść do Namiotu Spotkania, bo spoczywał na nim obłok i chwała Pana wypełniała przybytek. Ile razy obłok wznosił się nad przybytkiem, Izraelici wyruszali w drogę, a jeśli obłok nie wznosił się, nie ruszali w drogę aż do dnia uniesienia się obłoku. Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek, a w nocy błyszczał jak ogień na oczach całego domu izraelskiego w czasie całej ich wędrówki.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 84 (83), 3-4.
5-6a i 8a. 11)
Refren: Jak miła, Panie, jest
świątynia Twoja.
Dusza moja
stęskniona pragnie przedsionków Pańskich,
serce moje i
ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel
znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, gdzie złoży swe pisklęta:
przy
ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Refren: Jak miła, Panie, jest
świątynia Twoja.
Szczęśliwi,
którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie
wielbiąc Ciebie.
Szczęśliwi,
których moc jest w Tobie.
Mocy im
będzie przybywać.
Refren: Jak miła, Panie, jest
świątynia Twoja.
Doprawdy, dzień
jeden w przybytkach Twoich
lepszy jest
niż innych tysiące.
Wolę stać w
progu domu mojego Boga,
niż mieszkać
w namiotach grzeszników.
Refren: Jak miła, Panie, jest
świątynia Twoja.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Dz 16,
14b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Otwórz,
Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (Mt 13, 47-53)
Jezus
powiedział do tłumów: «Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w
morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją
na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie
przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i
wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście
to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak». A On rzekł do nich: «Dlatego każdy
uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do
ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare». Gdy Jezus
dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz