PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 28, 10-22a)
Kiedy Jakub, wyszedłszy z Beer-Szeby, wędrował do Charanu, trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdyż słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy się wspinali i schodzili po niej na dół. A oto Pan stał nad nim i mówił: «Ja jestem Pan, Bóg twego ojca, Abrahama, i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję». A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!» Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. I dał temu miejscu nazwę Betel. – Natomiast pierwotna nazwa tego miejsca była Luz. Po czym złożył taki ślub: «Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu mego ojca, Pan będzie moim Bogiem. Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga».
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 91 (90), 1-2.
3-4. 14-15b)
Refren: Tobie, mój Boże, ufam całym
sercem
Kto się w
opiekę oddał Najwyższemu
i w cieniu
Wszechmocnego mieszka,
mówi do
Pana: «Ty jesteś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój,
któremu ufam».
Refren: Tobie, mój Boże, ufam całym
sercem
Bo On sam
cię wyzwoli z sideł myśliwego
i od słowa
niosącego zgubę.
Okryje cię
swoimi piórami, pod Jego skrzydła się schronisz;
wierność
Jego jest puklerzem i tarczą.
Refren: Tobie, mój Boże, ufam całym
sercem
«Ja go wybawię,
bo przylgnął do Mnie,
osłonię go,
bo poznał moje imię.
Będzie Mnie
wzywał, a Ja go wysłucham
i będę z nim
w utrapieniu».
Refren: Tobie, mój Boże, ufam całym
sercem
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Tm 1,
10b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Nasz
Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił
światło przez Ewangelię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (Mt 9, 18-26)
Gdy Jezus
mówił do uczniów, oto przyszedł do Niego pewien zwierzchnik synagogi i oddając
Mu pokłon, prosił: «Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż
na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim. Wtem
jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i
dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Mówiła bowiem sobie: «Żebym choć dotknęła
Jego płaszcza, a będę zdrowa». Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: «Ufaj,
córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa. Gdy Jezus
przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy,
rzekł: «Odsuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali
Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała.
Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz