PIERWSZE CZYTANIE (Wj 19, 1-2. 9-11. 16-20b)
Było to w trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu; w tym dniu przybyli na pustynię Synaj. Wyruszyli z Refidim, a po przybyciu na pustynię Synaj rozbili obóz na pustyni. Izrael obozował tam naprzeciw góry. Pan rzekł do Mojżesza: «Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze». A Mojżesz oznajmił Panu słowa ludu. Pan powiedział do Mojżesza: «Idź do ludu i każ im się przygotować na święto dziś i jutro. Niechaj wypiorą swoje szaty i niech będą gotowi na trzeci dzień, bo dnia trzeciego zstąpi Pan na oczach całego ludu na górę Synaj». Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu, i unosił się z niej dym jak z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród gromów. Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry.
PSALM RESPONSORYJNY (Dn 3, 52. 53-54.
55-56)
Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty
Boże.
Błogosławiony
jesteś, Panie, Boże naszych ojców,
pełen chwały
i wywyższony na wieki.
Błogosławione
jest imię Twoje pełne chwały i świętości,
uwielbione i
wywyższone na wieki
Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty
Boże.
Błogosławiony
jesteś w przybytku Twojej świętej chwały,
uwielbiony i
przesławny na wieki.
Błogosławiony
jesteś na tronie swojego królestwa,
uwielbiony i
przesławny na wieki
Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty
Boże.
Błogosławiony
jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, który zasiadasz na Cherubach,
pełen chwały
i wywyższony na wieki.
Błogosławiony
jesteś na sklepieniu nieba,
pełen chwały
i wywyższony na wieki.
Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty
Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 11,
25)
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
Wysławiam
Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
Aklamacja: Alleluja, alleluja,
alleluja.
EWANGELIA (Mt 13, 10-17)
Uczniowie
przystąpili do Jezusa i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?» On
im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie
dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma,
temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że
patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się
na nich przepowiednia Izajasza: „Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć
będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały
i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym
sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Lecz szczęśliwe
oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu
proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie
ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz