16 lipca 2023

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55, 10-11)

Tak mówi Pan Bóg: «Podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa».

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 65 (64), 10abcd. 10e-11. 12-13. 14)

Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię,

wzbogaciłeś ją obficie.

Strumień Boży wezbrał wodami,

przygotowałeś im zboże.

Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

I tak uprawiłeś ziemię:

Nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby,

spulchniłeś ją deszczami

i pobłogosławiłeś plonom.

Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Rok uwieńczyłeś swoimi dobrami,

tam gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaje.

Stepowe pastwiska są pełne rosy,

a wzgórza przepasane weselem.

Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Łąki się stroją trzodami,

doliny okrywają się zbożem,

razem śpiewają

i wznoszą okrzyki radości.

Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

 

DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 18-23)

Bracia: Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała.

 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

EWANGELIA (Mt 13, 1-9)

Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha!»