PIERWSZE CZYTANIE (Iz 43, 16-21)
Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wyprowadził wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci. «Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę».
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 126 (125), 1b-2b.
2c-3. 4-5. 6)
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla
nas.
Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla
nas.
Mówiono wtedy między narodami:
«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».
Pan uczynił nam wielkie rzeczy
i radość nas ogarnęła.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla
nas.
Odmień znowu nasz los, o Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla
nas.
Idą i płaczą,
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością,
niosąc swoje snopy.
Refren: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla
nas.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 3, 8-14)
Bracia: Wszystko uznaję za stratę ze
względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana. Dla Niego
wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i
znalazł się w Nim – nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz
Bożą sprawiedliwość, otrzymaną dzięki wierze w Chrystusa, sprawiedliwość
pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Go: zarówno mocy Jego
zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach – w nadziei, że
upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie
mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonały, lecz pędzę, abym też to
zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę
o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za
mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku
nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jl 2, 13bc)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem
jest łaskawy i miłosierny.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 8, 1-11)
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o
brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On,
usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do
Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją
pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono
na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co
powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz
Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go
pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech
pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy
to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do
ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus,
podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?»
A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam.
Idź i odtąd już nie grzesz».
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz