- „Czy
rozpoznajecie się w czyśćcu?"
- Tak, lecz w sposób właściwy duszom. Tu nie ma już imion, jak w waszym świecie. Nie można porównywać czyśćca z ziemią. Kiedy dusza jest już wolna i pozbawiona swojej powłoki śmiertelnej, imię jej zostaje pogrzebane wraz z jej ciałem w grobie. Słabo ci potrafię wytłumaczyć, czym jest czyściec, a pojęcie, które o nim masz, pochodzi ze światła, którego dobry Bóg ci użycza nieco więcej, niż innym. Ale czym są te okruchy poznania w porównaniu z rzeczywistością? My tu jesteśmy bez reszty pogrążeni w woli Bożej, zaś na ziemi, choćby się było świętym, zachowuje się swą własną wolę. Co do nas, my już jej nie posiadamy. Poznajemy i wiemy tylko to, co się Bogu podoba dać nam poznać, i nic poza tym.
- „Czy
rozmawiacie ze sobą w czyśćcu?"
- Dusze porozumiewają się między sobą, gdy dobry Bóg na to
pozwala, lecz w sposób właściwy dla dusz, a więc bez słów... Tak, to prawda, że
ja do ciebie mówię, ale czy ty jesteś czystym duchem? Czy rozumiałabyś mnie,
gdybym się nie wyrażała słowami?... Ale co do mnie - ponieważ Bóg tak chce, ja
cię rozumiem bez słów wymawianych ustami. Istnieje jednak obcowanie dusz i
duchów nawet w ziemskim życiu. Tak więc, gdy masz dobrą myśl lub dobre
pragnienie, są ci one często podsuwane przez twego dobrego Anioła Stróża albo
przez innego świętego, a nieraz przez samego Boga, co jest właśnie sposobem
porozumiewania się dusz.
- „Gdzie
znajduje się czyściec? Czy zajmuje on jakąś ograniczoną przestrzeń?" - Jest w
środku ziemi, blisko piekła (jak to widziałaś pewnego dnia po Komunii świętej).
Dusze znajdują się tam w przestrzeni ograniczonej, porównywalnej z liczbą tam
obecnych – a są tam nieprzeliczone tysiące tysięcy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz