- Jaka odległość dzieli ziemię przez nas zamieszkaną od czyśćca?" - Czyściec znajduje się w centrum kuli ziemskiej. Sama ziemia czyż nie jest swego rodzaju czyśćcem? Spomiędzy osób, które ją zamieszkują, jedne przechodzą przez pełny czyściec pokuty dobrowolnej lub przyjętej - osoby te idą po śmierci bezpośrednio do nieba, inne – tylko zaczynają pokutę na ziemi (jest ona przecież miejscem cierpienia), lecz nie mając dostatecznej odwagi i wielkoduszności, muszą kończyć swój czyściec ziemski w prawdziwym czyśćcu.
- „Czy
śmierć nagła i nieprzewidziana jest sprawiedliwością, czy miłosierdziem
Boga?"
Czasem sprawiedliwością, kiedy indziej zaś miłosierdziem. Gdy
dusza jest bojaźliwa, a Bóg wie, że jest przygotowana i gotowa do stawienia się
przed Nim, zabiera ją z tego świata śmiercią nagłą, aby jej zaoszczędzić trwogi
przedśmiertnej, jakiej mogłaby doznać w ostatnim momencie. Dobry Bóg zabiera
czasem dusze powodując się sprawiedliwością. Nie są wówczas stracone, lecz gdy
odchodziły pozbawione ostatnich sakramentów albo przyjmując je w pośpiechu,
nieprzygotowane jeszcze do odejścia, mają czyściec bardziej bolesny i dłuższy.
Inne, które przebrały wprost miarę swych zbrodni i były nieczułe na wszystkie
łaski Boże, zostają zabrane z tej ziemi przez dobrego Boga, by nie ściągały na
siebie jeszcze większej Jego kary.
- „Czy
ogień czyśćcowy jest taki sam, jak ogień ziemski?"
Tak, różni się jednak od niego tym, że jest ogniem
oczyszczającym sprawiedliwości Bożej, jak też tym, że ogień ziemski jest bardzo
łagodny w stosunku do czyśćcowego: ten ziemski jest zaledwie cieniem wobec
ogromnych płomieni Bożej sprawiedliwości.
- „Jak się
to dzieje, że dusza może się palić?"
Bóg dobry, a zarazem sprawiedliwy dopuszcza do tego. Dusza
była rzeczywistą sprawczynią popełnionych grzechów, ciało bowiem mogło być jej tylko
posłuszne (jaką złośliwość można przypisywać śmiertelnemu ciału?); dlatego
dusza cierpi [również to, co należy się ciału.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz