PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 15, 5-12. 17-18)
Bóg, poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. Potem rzekł do niego: «Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność». A na to Abram: «O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam go na własność?» Wtedy Pan rzekł: «Wybierz dla Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę». Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne, Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność. A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt. Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: «Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat».
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 27 (26), 1bcde. 7-8.
9abc. 13-14)
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam,
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
O Tobie mówi serce moje: «Szukaj Jego
oblicza!»
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy,
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi.
Ty jesteś moją pomocą,
więc mnie nie odrzucaj.
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 3, 17 – 4, 1)
Bracia, bądźcie wszyscy razem moimi
naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie
w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których
często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem – zagłada, ich bogiem –
brzuch, a chwała – w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są
przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy
wyczekujemy Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone w
podobne do swego chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co
jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię –
radości i chwało moja! – tak trwajcie mocno w Panu, umiłowani!
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 17, 5)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Z obłoku świetlanego odezwał się głos
Ojca: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (Łk 9, 28b-36)
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i
Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy
się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów
rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o
Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze
snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących
przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu,
dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla
Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to
mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z
obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili
gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali
milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz