PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 26, 4-10)
Mojżesz powiedział do ludu: «Kapłan weźmie koszyk z twoich rąk i położy go przed ołtarzem Pana, Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana, Boga swego: „Ojciec mój, tułacz Aramejczyk, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny. Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy wołaliśmy do Pana, Boga ojców naszych. Pan usłyszał nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Przyprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód. Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie”. Rozłożysz je przed Panem, Bogiem swoim. Oddasz pokłon Panu, Bogu swemu».
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 91, 1-2. 10-11. 12-13.
14-15)
Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.
Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Ty jesteś moją ucieczką
i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam».
Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.
Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twojego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na wszystkich twych
drogach.
Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.
Będą cię nosili na rękach,
abyś nie uraził stopy o kamień.
Będziesz stąpał po wężach i żmijach,
a lwa i smoka podepczesz.
Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.
«Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie,
osłonię go, bo poznał moje imię.
Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham
i będę z nim w utrapieniu,
wyzwolę go i sławą obdarzę».
Refren: Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 10, 8-13)
Bracia: Cóż mówi Pismo? «Słowo to jest
blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim». A jest to słowo wiary, którą
głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu
swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo
sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do
zbawienia. Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie
zawstydzony». Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan
wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają.
«Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 4b)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz
każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Łk 4, 1-13)
Pełen Ducha Świętego powrócił Jezus
znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był
kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód.
Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby
się stał chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem
żyje człowiek”». Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili
wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość
tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc
upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł:
«Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć
będziesz”». Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i
rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem
napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby Cię strzegli, i na rękach
nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”». Lecz Jezus mu
odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”». Gdy
diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz